Wczesna ablacja migotania przedsionków wiąże się z niższym ryzykiem nawrotu arytmii. W duńskich rejestrach znaleziono 7705 pacjentów, którzy byli poddani pierwszej w życiu ablacji migotania przedsionków w latach 2010-2018. Podzielono ich na cztery grupy w zależności od czasu, jaki upłynął od rozpoznania arytmii do ablacji:
- < roku,
- ≥ 1 i < 2 lat,
- ≥ 2 i < 3 lat,
- ≥ 3 lat.
Pierwszorzędowym punktem końcowym był nawrót migotania przedsionków po 90-dniowym blanking period zdefiniowanym jako przyjęcie do szpitala z powodu migotania przedsionków, w celu kardiowersji, włączenia leczenia antyarytmicznego lub wykonania ponownej ablacji. W trakcie pięcioletniej obserwacji nawrót arytmii stwierdzono u:
- 42,9% z grupy < roku,
- 54,8% z grupy ≥ 1 i < 2 lat (HR 1,20; 95% CI 1,07-1,35),
- 55,9% z grupy ≥ 2 i < 3 lat (HR 1,29; 95% CI 1,13-1,47),
- 58,4% z grupy ≥ 3 lat (HR 1,40; 95% CI 1,28-1,53).
Złożony punkt końcowy (niewydolność serca, udar mózgu lub zgon) występował częściej w grupie późnej (≥3 lat od rozpoznania) niż wczesnej ablacji (HR 1,22, 95% CI 1,04-1,44).
