Wczesna strategia przywracania rytmu zatokowego w migotaniu przedsionków zmniejsza ryzyko ponownego udaru mózgu. W badaniu RAFAS oceniono wpływ wczesnej strategii przywracania rytmu zatokowego u pacjentów po świeżym udarze niedokrwiennym z nowo rozpoznanym migotaniem przedsionków. Zrandomizowano 300 pacjentów w stosunku 2:1 do wczesnej strategii przywracania rytmu (n = 194, przywracanie rytmu zatokowego w ciągu 2 miesięcy od udaru) lub standardowego leczenia (n = 106). Pierwszorzędowym punktem końcowym był ponowny udar niedokrwienny w ciągu 3-12 miesięcy. We włączonej populacji znalazło się ponad 60% mężczyzn, średnia wieku – ok. 70 lat, a ponad połowa miała napadową formę arytmii. Z analizy wykluczono 27 chorych, z którymi utracono kontakt. W ciągu pierwszych 3 miesięcy od udaru nie było różnic w nawrotach tego incydentu (1,1% vs. 4,2%; HR 0,257; p = 0,091). Z kolei w obserwacji 3-12 miesięcy udary występowały istotnie rzadziej w grupie wczesnej strategii przywracania rytmu (1,7% vs. 6,3%; HR 0,251; p = 0,034). W rocznej obserwacji w grupie wczesnego przywracania rytmu było mniej osób z przetrwałym migotaniem przedsionków (34,1% vs. 62,8%; p < 0,001) niż w grupie standardowego leczenia.
