Wraz z rosnącym ładunkiem migotania przedsionków w pamięci CIED zwiększa się ryzyko hospitalizacji z przyczyn sercowo-naczyniowych, udaru niedokrwiennego i zgonu w obserwacji rocznej i trzyletniej. Zidentyfikowano 39 710 pacjentów z napadowym migotaniem przedsionków poddanych implantacji CIED w latach 2010-2016 włączonych do systemu telemonitoringu Merlin.net. Następnie połączono informacje z systemu Merlin.net z Medicare. Ładunek migotania przedsionków zdefiniowano jako odsetek migotania przedsionków w ciągu dnia lub maksymalną długość epizodu migotania przedsionków w ciągu 30 dni od włączenia. Średni CHA2DS2-VASc badanej populacji wyniósł ok. 5, a średni wiek ponad 77 lat. Roczna śmiertelność wyniosła ok. 8,5% wśród osób z zerowym ładunkiem migotania przedsionków, 8,9% ? w grupie o ładunku 0-5%, a 10,9% w grupie z ładunkiem 5-98% (p < 0,001). Stwierdzono związek między rosnącym ładunkiem migotania przedsionków a hospitalizacjami, występowaniem udaru niedokrwiennego. Zauważono, że aktualizowanie ładunku migotania przedsionków co kolejne 30 dni nie wpływa na obserwowane związki. Maksymalny czas napadu migotania przedsionków istotnie zwiększał ryzyko zgonu w ciągu roku (napad 1-59 min ? HR 1,198; napad 1-23 h ? HR 1,227; migotanie przedsionków ? 24 h ? HR 1,43).
Większy ładunek migotania przedsionków w CIED pogarsza rokowanie
