Quesada i wsp. przedstawili w Barcelonie kolejną subanalizę badania MADIT-CRT, tym razem poświęconą bezobjawowym pacjentom z niewydolnością serca w klasie I wg NYHA.
Do badania MADIT-CRT włączono pacjentów z frakcją wyrzutową lewej komory ?30% i zespołem QRS ?130 ms a kardiomiopatią nieniedokrwienną w klasie II wg NYHA lub kardiomiopatią niedokrwienną w klasie I lub II wg NYHA. Spośród 999 pacjentów z chorobą niedokrwienną serca, 265 (26,5%) miało klasę I wg NYHA, a 152 z nich ? CRT-D. Z kolei w grupie osób z NYHA II, 446 otrzymało CRT-D. Badania echokardiograficzne wykonywano wyjściowo i po roku obserwacji.
W klasie I wg NYHA CRT-D zmniejszało wymiar LVEDV o 18,28%, podobnie jak u pacjentów w klasie II (spadek o 17,96%, p=0,823). Podobne spadki wykazano w zakresie wymiaru LVESV (NYHA I ? 29,03%, NYHA II -29,00%, p=0,993). Frakcja wyrzutowa lewej komory wzrosła istotnie w obu grupach leczonych CRT-D po roku obserwacji (NYHA I 9,8?5,1%, NYHA II 10,0?4,9%, p=0,694).
Podsumowując, CRT-D powoduje korzystny remodelingu w grupie pacjentów z klasą II wg NYHA ale także klasą I. Zdaniem autorów brak zaleceń dot. implantacji CRT-D u pacjentów z niedokrwienną niewydolnością serca i klasą I wg NYHA nadal pozostaje kwestią sporną.
Oprac. na podstawie P321 Effect of biventricular pacing on ventricular remodeling in asymptomatic heart failure patients with ischemic cardiomyopathy. A Quesada Dorador, i wsp. EP Europace, Volume 20, Issue suppl_1, 1 March 2018, Pages i49?i50, doi:10.1093/europace/euy015.133
