W ciągu pół roku po implantacji przezżylnego ICD ryzyko pogorszenia niedomykalności trójdzielnej o ≥ 1 stopień wzrasta siedmiokrotnie, a 7% osób ma umiarkowaną lub ciężką wadę. Autorzy z Kanady przeprowadzili badanie na grupie ponad 500 pacjentów poniżej 60. roku życia lub z czynnikami ryzyka powikłań implantacji elektrody przezżylnie ze wskazaniami do implantacji ICD w prewencji pierwotnej lub wtórnej. Pacjentów zrandomizowano do implantacji przezżylnego ICD (n = 252) lub S-ICD (n = 251). Przed zabiegiem i po pół roku od niego wykonano echo serca w celu oceny funkcji zastawki trójdzielnej. Co trzeci pacjent miał wyjściowo co najmniej łagodną niedomykalność zastawki trójdzielnej. Po pół roku odsetek pacjentów z jakąkolwiek niedomykalnością zastawki trójdzielnej wyniósł 42% w grupie przezżylnego ICD i 19% w grupie S-ICD (p < 0,001). Odsetek chorych z umiarkowaną lub ciężką niedomykalnością trójdzielną wyniósł 7% w grupie przezżylnego ICD i 2% w grupie S-ICD (p = 0,021). Po pół roku ryzyko pogorszenia niedomykalności trójdzielnej o ≥ 1 stopień w grupie przezżylnego ICD w porównaniu z S-ICD wyniosło 7,2 (95% CI 3,3-15,8; p < 0,001). Nie wykazano różnic w wielkości prawej komory ani jej funkcji skurczowej.
Wpływ elektrody defibrylującej na zastawkę trójdzielną: badanie z randomizacją
