Badanie REMOTE-CIED jest pierwszym randomizowanym, wieloośrodkowym badaniem przeprowadzonym na dużej grupie pacjentów którego pierwszorzędowym celem jest porównanie stanu zdrowia związanego z chorobą w ocenie pacjenta i poziomu akceptacji terapii kardiowerterem- defibrylatorem z użyciem telemonitorowania lub standardowych wizyt kontrolnych w poradni.
Grupa badana otrzymała urządzenie to teletransmisji, wagę oraz ciśnieniomierz. Wizyty w poradni przyszpitalnej odbywała raz na rok a kontrola pracy urządzenia odbywała się za pomocą teletransmisji nie rzadziej niż co 6 miesięcy. Poza tym personel był powiadamiany o predefiniowanych alertach (np. niska pojemność baterii, rosnąca impedancja elektrod, arytmie, zmiana wagi). Grupa kontrolna odbywała standardowe wizyty kontrolne w poradni przyszpitalnej co 3-6 miesięcy.
Stan zdrowia związany z chorobą w ocenie pacjenta został zmierzony za pomocą skali KCCQ natomiast akceptacja terapii za pomocą skali FPAS. Skale były wypełniane przez pacjentów kilkakrotnie w trakcie 2-letniego okresu obserwacji.
Wyniki: Nie wykryto różnic w samoocenie stanu zdrowia między grupą pacjentów telemonitorowanych i standardowych wizytach kontrolnych. Obie metody prowadzenia terapii wiązały się z jednakowym poziomem akceptacji przez pacjentów.
Wnioski: Zastąpienie części wizyt kontrolnych telemonitoringiem urządzenia nie wpływa negatywnie na stan zdrowia w ocenie pacjenta i zapewnia równorzędny ze standardową opieką poziom akceptacji przez chorych.
