Pacjenci po udarze niedokrwiennym, którzy byli monitorowani za pomocą wszczepialnego rejestratora arytmii mają blisko 3-krotnie wyższą szansę na rozpoznanie miotanie przedsionków i włączenie leczenia przeciwkrzepliwego w porównaniu z pacjentami monitorowanymi wyłącznie zewnętrznym rejestratorem zdarzeń. Na podstawie bazy danych Medicare i bazy urządzeń Abbott wybrano pacjentów hospitalizowanych w latach 2017-2019 z powodu udaru niedokrwiennego, którym wszczepiono rejestrator arytmii lub stosowano zewnętrzny rejestrator zdarzeń w ciągu 3 miesięcy. Wykluczono pacjentów z rozpoznanym migotaniem, trzepotaniem przedsionków, wszczepionymi stymulatorami lub ICD i przyjmujących leczenie przeciwkrzepliwe. W analizie propensity score matching do każdego 1 pacjenta z wszczepialnym rejestratorem arytmii dopasowano 4 z zewnętrznym rejestratorem zdarzeń. W sumie przeanalizowano dane 442 pacjentów z wszczepialnym rejestratorem arytmii i 1768 z zewnętrznym. W tej grupie znalazło się ponad 50% kobiet, a średnia wieku wyniosła ok. 75 lat, a średnia punktacja w CHA2-DS2-VASc – 4,6. Zastosowanie wszczepialnego rejestratora arytmii wiązało się z wyższym prawdopodobieństwem wykrycia migotania przedsionków (HR 2,88, 95% CI 2,31-3,59) i włączeniem leczenia przeciwkrzepliwego (HR 2,91, 95% CI 2,28-3,72) w porównaniu do monitorowania zewnętrznym rejestratorem.
https://academic.oup.com/europace/advance-article/doi/10.1093/europace/euad212/7229962
