Wykrywanie nowych epizodów migotania przedsionków u pacjentów z wszczepionymi CIED, bez ich wcześniejszej historii.

W Heart Rhythm Journal, pod adresem http://www.heartrhythmjournal.com/article/S1547-5271(17)31321-8/abstract ukazał się bardzo ciekawy artykuł pod tytułem ?Detection of new atrial fibrillation in patients with cardiac implanted electronic devices and factors associated with transition to higher device-detected atrial fibrillation burden? (?Detekcja nowych epizodów migotania przedsionków u pacjentów z wszczepionymi elektronicznymi kardioimplantami i czynniki związane ze zwiększeniem ładunku AF wykrywanym przez wszczepione urządzenie?). Praca powstała w kontekście faktu, że u pacjentów z wszczepionymi urządzeniami kardiologicznymi, wykrycie nowego migotania przedsionków (AF) wiąże się ze zwiększonym ryzykiem udaru. Celem opracowania było scharakteryzowanie dziennego ładunku AF przy pierwszym wykryciu i tempo zwiększania ładunku AF rejestrowane dzięki wszczepionemu urządzeniu. Autorzy posłużyli się metodą zbiorczej analizy danych uzyskanych z 3 niezależnych prospektywnych badań. Zidentyfikowano 6580 pacjentów (średni wiek 68 ? 12 lat, 72% mężczyzn) bez epizodów AF oraz przyjmowania antykoagulantów na początku badania. Analizowano różne progi dziennego obciążenia ładunkiem AF (5 minut i 1, 6, 12 i 23 godziny).

Wyniki: Spośród badanej populacji 6580 pacjentów, nowe epizody AF, z ładunkiem AF ?5 minut, został wykryte u 2244 pacjentów (34%) w okresie obserwacji trwającym 2,4 ? 1,7 roku. Wśród tych pacjentów 1091 (49,8%) przekroczyło kolejny próg ładunku AF w czasie obserwacji. Dłuższy czas trwania epizodów AF w ciągu doby przy pierwszym wykryciu oraz wynik CHADS2 ?2 był czynnikiem szybszego przejścia do kolejnego przedziału obciążenia ładunkiem AF. Około 24% pacjentów przechodziło z niższego progu do dobowego obciążenia ładunkiem AF wynoszącego ?23 godziny podczas obserwacji.

Wnioski: u ponad jednej trzeciej pacjentów bez historii AF, dzięki wszczepionym urządzeniom CIED, wykryto epizody AF z różnym progiem obciążenia ładunku AF zwiększającym się w miarę upływu czasu. Ciągłe, długoterminowe monitorowanie, zwłaszcza u pacjentów z relatywnie wysokim obciążeniem ładunku AF wykrytego jako pierwszy oraz wynikiem CHADS2 ?2, może wesprzeć wybranie odpowiedniego momentu włączenia leczenia przeciwzakrzepowego przez wykrycie momentu przekroczenia kolejnego wyższego progu obciążenia ładunkiem AF.

Opracowanie: Mikołaj Łuczak

Total
0
Shares
Powiązane Artykuły