Średnio 1/3 wykrytych przez ICD arytmii komorowych jest w przedziale 171-188/min. Badacze z Bolonii przeanalizowali dane 236 pacjentów z ICD implantowanym w prewencji pierwotnej w latach 2013-2019. Wszyscy pacjenci mieli zaprogramowaną strefę powyżej 150/min (co najmniej 20 s lub 56 interwałów), strefę VF (7s lub 30z40 ?210/min), terapie VT dla VT ?171/min z maks. 5 ATP i wyładowaniami. Zaprogramowano 2 rodzaje ATP: Burst (8 pulsów 88% CL) i Ramp (8 pulsów 81% CL). W trakcie obserwacji trwającej średnio 42 miesiące u 58 (25%) pacjentów wystąpiła co najmniej 1 terapia układu. W sumie 16 pacjentów (7%) doznało 38 (30%) adekwatnych interwencji w strefie 171-188/min ? w tej strefie ATP było skuteczne w 95% przypadków. W sumie 14 (38%) nieadekwatnych terapii było z powodu arytmii o częstości poniżej 188/min ? w połowie przypadków urządzenie dostarczyło wyładowanie. Średnio co trzecie nieadekwatne wyładowanie wystąpiło z powodu arytmii w strefie 171-188/min. Tylko w 5,6% przypadków (n=10) ATP przyspieszyło arytmię. U 3 chorych wystąpiły epizody utrwalonego samoograniczającego się VT w strefie monitorowania (150-170/min), żaden z pacjentów nie był hospitalizowany co potwierdza, że leczenie przez układ bardzo wolnych, nawet długich arytmii może być ograniczone. Zdaniem autorów programowanie dość wolnej strefy VT z długim licznikiem jest bezpieczne.
dr n. med. Łukasz Januszkiewicz
https://ehra2021-abstract.medicalcongress.online/mediatheque/media.aspx?mediaId=98486&channel=98056
