Analiza ponad 13 tys. pacjentów z HFmrEF i HFpEF wskazuje na niską, ok. 1-proc. częstość występowania VT lub VF w okresie ok. 3 lat (wskaźnik występowania 0,3 na 100 osobolat). Oceniono łącznie populacje chorych z badań PARAGON-HF, TOPCAT, I-Preserve i CHARM-Preserved, w których zidentyfikowano przypadki zaraportowania VT/VF jako działania niepożądanego. W grupie 13 609 pacjentów u 146 (1,1%) zaraportowano VT/VF. Groźne dla życia arytmie komorowe częściej rozpoznawano u mężczyzn, po zawale serca, z gorszą funkcją nerek, z bardziej zaawansowanym remodelingiem lewej komory, wyższym stężeniem NT-proBNP. W analizie wieloczynnikowej VT/VF był predyktorem zgonu (aHR 3,95; 95% CI 2,80-5,57; p < 0,001), zgonu z przyczyn sercowo-naczyniowych (głównie z powodu niewydolności serca, aHR 12,13, 95% CI 7,57-19,45, a nie nagłego zgonu sercowego, aHR 1,54, 95% CI 0,37-6,48). VT/VF występował częściej w HFmrEF niż HFpEF (aHR 2,19, 95% CI 1,77-2,71). Zdaniem autorów VT/VF w badanej populacji był raczej markerem zaawansowania choroby podstawowej niż czynnikiem ryzyka nagłego zgonu sercowego.
Występowanie VT/VF w HFmrEF i HFpEF
