Stała optymalizacja farmakoterapii niewydolności serca zalecanej przez wytyczne przez co najmniej 180 dni wiąże się ze zwiększeniem odsetka osób z poprawą frakcji wyrzutowej lewej komory > 35%, co może pomóc w podejmowaniu decyzji o implantacji ICD w prewencji pierwotnej. Badanie HF-OPT przeprowadzono w latach 2017-2022 w 68 ośrodkach na grupie pacjentów z HFrEF de novo (zarówno o etiologii niedokrwiennej, jak i innej niż niedokrwienna), którym po rozpoznaniu założono kamizelkę defibrylującą. Pierwszorzędowym punktem końcowym była poprawa frakcji wyrzutowej > 35% między 90. a 180. dniem optymalnej farmakoterapii. Włączono 598 pacjentów z HFrEF de novo (mediana wieku 59 lat, 73% mężczyzn). W ciągu pół roku stopniowo zwiększano dawki beta-adrenolityków, blokerów układu RAA czy MRA (p < 0,001). Poprawę frakcji wyrzutowej > 35% stwierdzono:
- u 46% chorych po 90 dniach,
- u 68% osób po 180 dniach,
- u 77% pacjentów po roku (p < 0,001).
Do 90. dnia obserwacji utrwalone arytmie komorowe były obecne u 24 pacjentów (1,8%), a po 90 dniach te arytmie już nie występowały.
https://academic.oup.com/eurheartj/advance-article/doi/10.1093/eurheartj/ehae334/7691441
