Przedstawione wytyczne dot. terapii resynchronizującej istotnie zmieniły 4 zalecenia z 2013 roku:
– u pacjentów z klasycznym układem stymulującym serce lub ICD, u których rozwinęła się objawowa niewydolność serca z LVEF ?35% mimo optymalnej terapii medycznej i z istotnym odsetkiem stymulacji prawokomorowej należy rozważyć rozszerzenie do CRT (2013 klasa I -> 2021 klasa IIa),
– u pacjentów z HFrEF (LVEF <40%) ze wskazaniem do stymulacji komorowej i blokiem zaawansowanym bez względu na klasę NYHA zaleca się raczej CRT niż stymulację prawej komory (IIa -> I),
– należy rozważyć implantację CRT u objawowych pacjentów z HF i rytmem zatokowym z LVEF ?35% z zespołem QRS 130-149 o morfologii LBBB mimo optymalnej terapii medycznej w celu redukcji objawów, chorobowości i śmiertelności (I -> IIa),
– u pacjentów z objawowym migotaniem przedsionków i źle kontrolowanym rytmem komór kwalifikowanych do ablacji łącza (bez względu na szerokość zespołu QRS) zaleca się implantację CRT (IIa -> I).
