Liczba dodatkowych pobudzeń komorowych w trakcie submaksymalnego wysiłku i fazy odpoczynku wiąże się z ryzykiem zawału serca/ niewydolności serca/ groźnej dla życia arytmii komorowej, śmiertelnością całkowitą niezależnie od wyniku testu wysiłkowego w grupie pacjentów w średnim i starszym wieku. Z wykorzystaniem sieci neuronowej zliczającej dodatkowe pobudzenia komorowe z EKG w trakcie 6-minutowego wysiłku i minutowej fazy odpoczynku 48 315 bezobjawowych uczestników badania UK Biobank oceniono ryzyko poważnych powikłań. Dodatkowo u części osób wykonano MRI i pomiar NT-proBNP w celu oceny związku między liczbą dodatkowych pobudzeń komorowych a subkliniczną kardiomiopatią.
Pacjentów obserwowano średnio 13 lat, średni wiek wyniósł ok. 57 lat, a ponad połowę stanowiły kobiety. Niska liczba dodatkowych pobudzeń komorowych w trakcie wysiłku i odpoczynku wiązała się z występowaniem zawału serca/ niewydolności serca/ groźnej dla życia arytmii komorowej niezależnie od innych czynników klinicznych (dopasowany HR 1,2 dla 1-5 dodatkowych pobudzeń komorowych w trakcie wysiłku, p < 0,001; dopasowany HR 1,3 dla 1-5 dodatkowych pobudzeń komorowych w fazie odpoczynku, p < 0,001). Wraz z rosnącą liczbą dodatkowych pobudzeń zwiększało się ryzyko zawału serca/ niewydolności serca/ groźnej dla życia arytmii komorowej (dopasowany HR 1,8 dla > 20 dodatkowych pobudzeń komorowych w trakcie wysiłku, p < 0,001; dopasowany HR 1,6 dla > 5 dodatkowych pobudzeń komorowych w fazie odpoczynku, p < 0,001). Porównywalny trend obserwowano dla śmiertelności ogólnej: dopasowany HR 1,6 dla > 20 dodatkowych pobudzeń komorowych w trakcie wysiłku, p < 0,001; dopasowany HR 1,5 dla > 5 dodatkowych pobudzeń komorowych w fazie odpoczynku, p < 0,001). Dodatkowe pobudzenia komorowe wiązały się z wyższym występowaniem niewydolności serca, groźnej dla życia arytmii komorowej, śmiertelności sercowo-naczyniowej. Złożone arytmie komorowe wiązały się z wyższym ryzykiem niż pojedyncze pobudzenia komorowe. Duży ładunek dodatkowych pobudzeń komorowych miał związek z większymi wymiarami lewej komory, niższą frakcją wyrzutową i wyższymi stężeniami NT-proBNP w porównaniu z osobami bez dodatkowych pobudzeń komorowych.
https://www.ahajournals.org/doi/10.1161/CIRCULATIONAHA.123.064633
