Autor: dr n. med. Łukasz Januszkiewicz
W prezentowanym artykule opublikowanym w ?Journal of the American College of Cardiology?porównano rokowanie pacjentów z niespecyficznymi zaburzeniami przewodzenia i blokiem prawej odnogi pęczka Hisa (RBBB) z implantowanym CRT-D lub ICD.
Przeanalizowano dane pacjentów Medicare obecnych w rejestrze National Cardiovascular Data Registry w latach 2010-2013. Wyselekcjonowano z niego kandydatów do CRT z RBBB i niespecyficznymi zaburzeniami przewodzenia śródkomorowego, którym implantowano CRT-D lub ICD.
Zidentyfikowano 11 505 pacjentów bez LBBB spełniających kryteria do CRT. W grupie osób z RBBB w analizie wieloczynnikowej pacjenci z CRT-D nie rokowali lepiej niż osoby z samym ICD bez względu na szerokość zespołu QRS. Z kolei w podgrupie osób z niespecyficznymi zaburzeniami przewodzenia z szerokością zespołu QRS ? 150 ms, CRT-D wiązało się z niższą śmiertelnością w obserwacji 3-letniej w porównaniu z ICD (HR 0,6; 95%CI 0,42-0,87; p = 0,007).
W analizie wieloczynnikowej podgrupy 5954 chorych z CRT-D pacjenci z QRS ? 150 ms i niespecyficznymi zaburzeniami przewodzenia śródkomorowego mieli lepsze rokowanie niż osoby z RBBB w obserwacji 3-letniej (HR 0,76; 95% CI 0,62-0,92; p = 0,004).
Podsumowując, w grupie kandydatów do CRT bez LBBB CRT poprawia rokowanie w porównaniu z ICD u osób z niespecyficznymi zaburzeniami przewodzenia śródkomorowego z QRS ? 150 ms.
Oprac. na podstawie: Kawata H., Bao H., Curtis J.P. et al.: Cardiac Resynchronization Defibrillator Therapy for Nonspecific Intraventricular Conduction Delay Versus Right Bundle Branch Block. JACC 2019; 73:3082-99.
