JAKA JEST PRZYCZYNA OKRESOWEGO BRAKU STYMULACJI DWUKOMOROWEJ?

W trakcie zapisu obserwujemy rytm nadkomorowy o częstości 140/min. Kluczem do określenia przyczyny braku stymulacji dwukomorowej przez większość zapisu jest analiza momentu, w którym urządzenie przestaje stymulować komory. W cyklach pracy serca, bezpośrednio poprzedzających utratę stymulacji dwukomorowej, obserwujemy stopniowe wydłużanie czasu AV. Wskazówką jest różnica między interwałami AA (430 ms) i VV (460 ms). Czas AV wydłuża się, ponieważ układ nie może stymulować komór z częstością większą niż UTR (460 ms = 130/min). Równocześnie z wydłużaniem czasu AV skracają się czasy VA. W momencie zapisu oznaczonym strzałką czas VA jest na tyle krótki, że sygnał z przedsionka znajduje się w okresie PVARP. Samo skrócenie PVARP nie zabezpieczy przed utratą stymulacji dwukomorowej ? w kolejnych cyklach czas VV ulegałby dalszemu skróceniu i prędzej czy później sygnał przedsionkowy znalazłby się w okresie refrakcji. Bez wątpienia w komorach serca nie obserwujemy częstoskurczu komorowego, a urządzenie nie pracuje w trybie DDI.