W grupie pacjentów ze wskazaniem do resynchronizacji i zaawansowanymi zaburzeniami przewodzenia implantacja układu LOT-CRT przynosi większą poprawę hemodynamiki skurczu serca niż implantacja LBBAP (w tym przypadki głębokiej stymulacji przegrody). Największą korzyść ze stymulacji LOT-CRT mogą odnieść osoby z szerszym zespołem QRS i z głęboką stymulacją przegrody. Prezentowane badanie przeprowadzono w 12 ośrodkach na grupie 48 chorych z niespecyficznymi zaburzeniami przewodzenia śródkomorowego (n = 29) lub z LBBB wg kryteriów AHA/ ACC/ HRS i Straussa (n = 19), którym w trakcie zabiegu mierzono za pomocą cewnika w tętnicy zmianę +LV dP/dtmax podczas stymulacji przedsionkowej, obukomorowej, LBBAP i LOT-CRT. Pomiary przeprowadzono dla każdej z czterech typów stymulacji w pięciu różnych odstępach AV. LBBAP wg kryteriów EHRA uzyskano u 27 pacjentów (56%), a u 27 (44%) głęboką stymulację przegrody. W czasie stymulacji LOT-CRT poprawa dP/dtmax wyniosła 25,8%, co było istotnie wyższe od LBBAP (p < 0,01; 19,3% w unipolarnej stymulacji LBBAP; 16,4% w bipolarnej stymulacji LBBAP), ale porównywalne ze stymulacją obukomorową (26,4%). Największe skrócenie czasu trwania zespołu QRS uzyskano podczas stymulacji LOT-CRT (29,5 ms) w porównaniu ze stymulacją unipolarną LBBAP (11,9 ms), bipolarną LBBAP (11,7 ms), obukomorową (18,5 ms, w każdym z przypadków p < 0,01). Największą korzyść z implantacji elektrody lewokomorowej odnieśli pacjenci z wyjściowym zespołem QRS szerszym niż 171 ms i z głęboką stymulacją przegrody – poprawa dP/dtMax o 14,5% i zwężenie QRS o 20,8 ms w porównaniu z głęboką stymulacją przegrody.
https://services.medicalcongress.online/congress/Medias/2024/EHRA2024/819/pdf/poster.pdf
