Pacjenci ze wszczepionym dwuelektrodowym układem CRT-DX z pływającym dipolem w przedsionku mają stabilne wartości sensingu w kanale przedsionkowym i rzadko dochodzi u nich do konieczności implantacji elektrody przedsionkowej (1,8%). Do wieloośrodkowego badania włączono 110 pacjentów, którym implantowano układ CRT-DX. CRT-DX wszczepiano chorym z zachowanym chronotropizmem (HR ≥ 100/min w trakcie wysiłku), z odsetkiem dodatkowych pobudzeń komorowych < 5%/godzinę i bez bloku przedsionkowo-komorowego II lub wyższego stopnia. Średni wiek badanej grupy wyniósł 62 lata, ok. 70% stanowili mężczyźni. Ok. 60% badanych miało etiologię niewydolności serca inną niż niedokrwienna, a 93% – LBBB. Roczny follow-up ukończyło 104 chorych, dwie osoby zmarły, jedna miała usunięty układ z powodu infekcji, dwie wycofały zgodę na udział w badaniu, a z jedną utracono kontakt. U dwóch pacjentów (1,8%) doszło do konieczności implantacji elektrody przedsionkowej – w jednym przypadku pacjent wymagał stymulacji przedsionka, a drugi miał niskie (< 1 mV) wartości sensingu (również w trakcie implantacji). Średnia wartość sensingu w kanale przedsionkowym wyniosła 4,6±1,8 mV po roku obserwacji. Frakcja wyrzutowa wzrosła średnio z 26,3% do 40,8% (p < 0,00001).
