Wyniki badania opublikowanego w „New England Journal of Medicine”wskazują, że wśród osób z opornym migotaniem komór podwójna sekwencyjna defibrylacja zewnętrzna (dwa wyładowania z dwóch zewnętrznych defibrylatorów, elektrody przyklejone klasycznie i przód-tył) i defibrylacja z elektrodami przyklejonymi z przodu i z tyłu zwiększa szanse na przeżycie do wypisu ze szpitala. Randomizowane badanie w układzie naprzemiennym przeprowadzono w sześciu kanadyjskich systemach ratownictwa medycznego. Włączano pacjentów z pozaszpitalnym zatrzymaniem krążenia z opornym migotaniem komór (arytmia obecna po trzech kolejnych defibrylacjach). Każdy z sześciu systemów ratownictwa medycznego został zrandomizowany do jednej z trzech metod defibrylacji:
- podwójnej sekwencyjnej defibrylacji,
- defibrylacji z elektrodami przyklejonymi z przodu i z tyłu,
- standardowej defibrylacji.
Oceniano m.in. przeżycie do wypisu i stan neurologiczny przy wypisie. Włączono 405 pacjentów z pozaszpitalnym, nagłym zatrzymaniem krążenia (średni wiek blisko 64 lata, ponad 80% mężczyzn): 33,6% miało wykonaną podwójną sekwencyjną defibrylację, 35,6% – defibrylację w układzie przód-tył, 30,9% – standardową defibrylację. W dwóch pierwszych grupach więcej osób przeżyło do wypisu ze szpitala w porównaniu ze standardową defibrylacją (30,4% vs. 13,3% RR 2,21; 21,7% vs. 13,3%, RR 1,71). Dodatkowo zastosowanie podwójnej sekwencyjnej defibrylacji wiązało się z lepszym stanem neurologicznym przy wypisie (≤ 2 punkty w zmodyfikowanej skali Rankina) – RR 2,21. Ponadto migotanie komór zakończyło się u 84% osób z grupy podwójnej sekwencyjnej defibrylacji w porównaniu z 67,6% w standardowej defibrylacji (RR 1,25).
