Rzadziej udaje się uzyskać stymulację obszaru lewej odnogi pęczka Hisa u pacjentów z frakcją wyrzutową ?40% i szerokim zespołem QRS. Do tego prospektywnego badania włączono 149 pacjentów zakwalifikowanych do implantacji stymulatora lewej odnogi pęczka Hisa w ośrodku w Madrycie. Średni wiek pacjentów wyniósł blisko 80 lat, a ok. 10% osób miało frakcję wyrzutową ?40%. Stymulację lewej odnogi pęczka Hisa rozpoznawano po obecności wystymulowanego zespołu QRS o morfologii RBBB z co najmniej jednym z poniższych kryteriów:
– obecny potencjał lewej odnogi,
– zmiana morfologii z nieselektywnej stymulacji lewej odnogi na selektywną lub z nieselektywnej na stymulację przegrody (nagły spadek czasu aktywacji lewej komory o 10 ms) przy niższych energiach stymulacji,
– czas aktywacji lewej komory w V5-V6 <80 ms.
Stymulację obszaru lewej odnogi uzyskano w 97,3% przypadków (n=145). Wystymulowany zespół QRS wyniósł 115,6?14,8 ms. Stymulację lewej odnogi uzyskano u 112 chorych (nieselektywną u 63 i selektywną u 49), stymulację przegrody międzykomorowej u 30 pacjentów. Stymulację lewej odnogi rzadziej uzyskiwano u pacjentów z szerokim zespołem QRS (75% vs. 90,7% w grupie z wąskim zespołem QRS, p=0,012). W grupie z szerokim zespołem QRS rzadziej obserwowano potencjał lewej odnogi pęczka Hisa (32,3% vs. 67,7%, p=0,002), dłuższy czas aktywacji lewej komory (82,3?11,4 ms vs. 77,2?12,6 ms) niż w grupie z wąskim zespołem QRS.
W grupie z frakcją wyrzutową ?40% czas trwania wystymulowanego zespołu QRS był dłuższy niż w grupie z frakcją >40% (140?37,8 ms vs. 116,7?27,8 ms, p=0,003). Zwrócono uwagę, że w podgrupie z szerokim zespołem QRS i frakcją wyrzutową ?40% (n=12) stymulację lewej odnogi pęczka Hisa uzyskano w 54,5% przypadków w porównaniu do 71,4% (grupa z szerokim zespołem QRS i frakcją wyrzutową >40%). Dodatkowo, wystymulowany zespół QRS (130,9?13,6 ms vs. 119?15,1 ms, p=0,002) i czas aktywacji lewej komory (92,3?8,7 ms vs. 81,3?11,1 ms, p=0,02) były dłuższe wśród osób z szerokim zespołem QRS i wyjściowo niską frakcją wyrzutową. Zdaniem autorów uzyskanie stymulacji obszaru lewej odnogi pęczka Hisa może stanowić istotne wyzwanie w podgrupie chorych z niską frakcją wyrzutową i szerokim zespołem QRS.
