Dlaczego warto przeczytać: Stymulacja pęczka Hisa może być najlepszą metodą stymulacji dla pacjentów z implantowanym S-ICD, u których wystąpiły zaburzenia przewodzenia. Spośród 20 kolejnych pacjentów poddanych zabiegowi stymulacji pęczka Hisa, u 17 uzyskano skuteczną stymulację pęczka Hisa. Następnie przeprowadzono automatyczny skrining do S-ICD u 17 ww. osób ? tuż po implantacji stymulatora pęczka Hisa, podczas obserwacji, w czasie rytmu własnego i w czasie możliwych wektorów stymulacji. Wynik testu skriningowego uznawano za pozytywny, jeśli stwierdzono prawidłowe wyczuwanie sygnału w co najmniej jednym odprowadzeniu.
Spośród 17 osób 13 miało wskazanie do stymulacji komorowej, a cztery do resynchronizacji. Stwierdzono porównywalne wyniki testu skriningowego w czasie stymulacji pęczka Hisa i rytmu własnego (p = NS). Dzięki korekcji LBBB stymulacja pęczka Hisa wiązała się z wyższym wynikiem odprowadzeń z prawidłowym wyczuwaniem. Wyniki testu skriningowego były wyższe w czasie stymulacji pęczka Hisa niż stymulacji prawej komory (wektor podstawowy 272 vs. 4,6; p = 0,003, wektor drugorzędowy 569 vs. 1,5; p < 0,001, wektor alternatywny 44 vs. 4,8, p = 0,02). Aż do 90% pacjentów miało pozytywny wynik testu skriningowego w czasie stymulacji pęczka Hisa. Stymulacja pęczka Hisa przywraca prawidłowe przewodzenie i w minimalny sposób zmienia powierzchniowy i podskórny elektrokardiogram.
