Asundeksian, doustny inhibitor aktywnego czynnika XIa wiąże się z niższym ryzykiem krwawienia w porównaniu z apiksabanem u pacjentów z migotaniem przedsionków. Do randomizowanego, podwójnie zaślepionego badania PACIFIC-AF włączono 862 chorych ≥ 45. roku życia z migotaniem przedsionków z CHA2DS2-VASc ≥ 2 dla mężczyzn i ≥ 3 dla kobiet. Pacjentów zrandomizowano w stosunku 1:1:1 do przyjmowania 20 mg asundeksianu raz dziennie, 50 mg asundeksianu raz dziennie lub apiksabanu 5 mg 2 razy dziennie. Pierwszorzędowym punktem końcowym było poważne lub klinicznie istotne krwawienie wg kryteriów ISTH. Z 862 włączonych chorych zrandomizowano 755, a dwóch pacjentów nigdy nie wzięło zaplanowanego leku i wyłączono ich z analizy. Średni wiek populacji wyniósł ok. 74 lat, a kobiety stanowiły ok. 40%. Asundeksian w dawce 20 mg powodował ok. 81-procentowe zahamowanie czynnika XIa w czasie stężenia minimalnego i 90-procentowe zahamowanie w czasie stężenia maksymalnego (asundeksian 50 mg – odpowiednio 92% i 94%). Ryzyko wystąpienia pierwszorzędowego punktu końcowego wyniosło 0,50 (90% CI 0,14-,168) dla 20 mg asundeksianu (trzy incydenty) i 0,16 (0,01-0,99) dla 50 mg asundeksianu (jeden incydent) w porównaniu z apiksabanem (sześć incydentów). Poważne powikłania występowały z podobną częstością w obu grupach.
https://www.thelancet.com/journals/lancet/article/PIIS0140-6736(22)00456-1/fulltext
