Autor: dr n. med. Łukasz Januszkiewicz
Kotecha i wsp. przedstawili w sesji Late-Breaking Science wyniki metaanalizy poświęconej zastosowaniu beta-adrenolityków u pacjentów z niewydolnością serca z obniżoną frakcją wyrzutową i umiarkowaną do ciężkiej niewydolnością nerek.
Autorzy uzyskali dostęp do indywidualnych danych pacjentów z badań z randomizacją oceniających śmiertelność w niewydolności serca. Wybrano badania, w które włączono powyżej 300 uczestników, a okres obserwacji wyniósł powyżej pół roku. Użyto m.in. dane z badań: CIBIS, MERIT-HF, COPERNICUS, CAPRICORN, CHRISTMAS czy SENIORS.
Ostatecznie do analiz włączono dane 17 433 chorych. Mediana wieku uczestników wyniosła 65 lat, mężczyźni stanowili 77%, a mediana frakcji wyrzutowej wyniosła 95%. Zauważono, że spadek eGFR o 10 ml/min zwiększał o 12% ryzyko zgonu (95% CI 10-15%, p < 0,001). W grupie osób z rytmem zatokowym stwierdzono istotną interakcję między leczeniem beta-adrenolitykami a funkcją nerek. W grupie z eGFR 30-44 ml/min jak i wyższymi wartościami eGFR beta-adrenolityki zmniejszały śmiertelność całkowitą (NNT 21,4). Nie wykazano takiej zależności w grupie osób z eGFR < 30 ml/min. Podczas terapii beta-adrenolitykami nie obserwowano większego pogorszenia funkcji nerek niż w grupie placebo. W grupie osób z migotaniem przedsionków nie stwierdzono korzystnego efektu beta-adrenolityków na rokowanie.
Podsumowując, beta-adrenolityki zmniejszają śmiertelność całkowitą pacjentów z niewydolnością serca z obniżoną frakcją wyrzutową i rytmem zatokowym nawet u pacjentów z niewydolnością nerek z eGFR 30-44 ml/min. Mimo większej liczby chorób współistniejących osoby z niewydolnością nerek uzyskują podobne korzyści z terapii beta-adrenolitykami jak pacjenci bez niewydolności nerek.
Oprac. na podstawie: Abstract 4194: Beta-blockers in high-risk heart failure patients with reduced ejection fraction and moderately-severe renal dysfunction. D. Kotecha et al.
