Autor: dr Łukasz Januszkiewicz
Epizod IEGM
Rytm własny
70-letni mężczyzna z implantowanym w prewencji pierwotnej układem Lumax 340 VR-T, w godzinach porannych Chory stracił przytomność. Wezwany Zespół Pogotowia Ratunkowego rozpoznał VT, który przerwano defibrylacją zewnętrzną. Dlaczego urządzenie nie dostarczyło terapii?
Kryterium nagłego początku nie zostało spełnione
Strefa częstoskurczu komorowego została zaprogramowana od 171 bpm czyli 351 ms. Interwały 351 ms i dłuższe będą więc oznaczane markerami Vs, a krótsze jako VT1. Arytmia jest miarowa; przez większość czasu rejestracji dominują interwały 344-350 ms. Najkrótszy i najdłuższy interwał w trakcie zarejestrowanego zapisu wynoszą odpowiednio 322 i 359 ms.
Licznik arytmii został zaprogramowany na 34. Na kolejnych rycinach możemy prześledzić markery: licznik został spełniony.
Urządzenie Lumax 340 VR-T nie ma algorytmu różnicującego arytmię na podstawie morfologii pobudzeni komorowych. Porównując jednak zapis arytmii z rytmem zatokowym pacjenta widzimy zauważalną różnicę w morfologii w kanale dalekiego pola (Ryc. 3), co dodatkowo przemawia za arytmią komorową.
Zaprogramowane kryterium stabilności rytmu wynosiło 24 ms (wartość nominalna). W urządzeniach firmy Biotronik układ porównuje dany interwał z trzema poprzedzającymi. Jeśli różnica między danym interwałem a jednym z poprzednich jest mniejsza niż zaprogramowana wartość, kryterium zostaje spełnione. Zmierzona przez układ różnica wyniosła 2 ms (Ryc. 4). Urządzenie zakwalifikowało arytmię jako nadkomorową (marker SVT) w wyniku niespełnionego kryterium nagłego początku (obliczone na 6% przy wartości skrócenia interwałów koniecznej do rozpoznania VT zaprogramowanej na 20%; Ryc. 4). Terapie nie zostały dostarczone pomimo arytmii istotnej hemodynamicznie.
Kryterium nagłego początku nie zostało spełnione
Strefa częstoskurczu komorowego została zaprogramowana od 171 bpm czyli 351 ms. Interwały 351 ms i dłuższe będą więc oznaczane markerami Vs, a krótsze jako VT1. Arytmia jest miarowa; przez większość czasu rejestracji dominują interwały 344-350 ms. Najkrótszy i najdłuższy interwał w trakcie zarejestrowanego zapisu wynoszą odpowiednio 322 i 359 ms.
Licznik arytmii został zaprogramowany na 34. Na kolejnych rycinach możemy prześledzić markery: licznik został spełniony.
Urządzenie Lumax 340 VR-T nie ma algorytmu różnicującego arytmię na podstawie morfologii pobudzeni komorowych. Porównując jednak zapis arytmii z rytmem zatokowym pacjenta widzimy zauważalną różnicę w morfologii w kanale dalekiego pola (Ryc. 3), co dodatkowo przemawia za arytmią komorową.
Zaprogramowane kryterium stabilności rytmu wynosiło 24 ms (wartość nominalna). W urządzeniach firmy Biotronik układ porównuje dany interwał z trzema poprzedzającymi. Jeśli różnica między danym interwałem a jednym z poprzednich jest mniejsza niż zaprogramowana wartość, kryterium zostaje spełnione. Zmierzona przez układ różnica wyniosła 2 ms (Ryc. 4). Urządzenie zakwalifikowało arytmię jako nadkomorową (marker SVT) w wyniku niespełnionego kryterium nagłego początku (obliczone na 6% przy wartości skrócenia interwałów koniecznej do rozpoznania VT zaprogramowanej na 20%; Ryc. 4). Terapie nie zostały dostarczone pomimo arytmii istotnej hemodynamicznie.
