Unikanie niepotrzebnej stymulacji komorowej wiąże się z rzadszym występowaniem hospitalizacji z powodu niewydolności serca i przetrwałego migotania przedsionków. Oceniono dane ponad 2,5 tys. pacjentów z dwujamowym układem stymulującym serce biorących udział w badaniu BRADYCARE I lub II, którzy ukończyli rok obserwacji. Średni wiek wyniósł 75 lat, ponad 50% stanowili mężczyźni. Stymulator wszczepiono z powodu choroby węzła zatokowego (45,4%), bloku przedsionkowo-komorowego (37,6%), innych wskazań (17,0%). W 50% przypadków włączona była histereza AV. Ten typ stymulacji wiązał się z rzadszym występowaniem hospitalizacji z powodu niewydolności serca w ciągu roku (1,3% vs. 3,1%, p=0,002), przetrwałego migotania przedsionków (5,3% vs. 7,7%, p=0,028). Osoby z włączoną histerezą AF miały istotnie niższy odsetek stymulacji komorowej w całej populacji (7% vs. 75%, p<0,001), a także w zależności od wskazania (choroba węzła zatokowego 3% vs. 44%; blok przedsionkowo-komorowy 25% vs. 98%). Nie stwierdzono różnic w śmiertelności całkowitej.
https://academic.oup.com/europace/advance-article/doi/10.1093/europace/euad065/7081495
