Badacze z Londynu sugerują, że należy rozważyć wczesną (? 5 dni) implantację układu stymulującego serce u pacjenta z blokiem przedsionkowo-komorowym po operacji kardiochirurgicznej kilku zastawek. Autorzy ocenili dane z 5950 operacji kardiochirurgicznych wykonanych w latach 2015-2018. W sumie CIED implantowano w 250 przypadkach (4,2%), w 232 (3,9%) z powodu bradykardii. Niezależnymi predyktorami implantacji CIED były:
- zaawansowany wiek,
- infekcyjne zapalenie wsierdzia,
- obniżona kurczliwość lewej komory,
- operacja wady zastawkowej.
CIED implantowano z powodu bloku AV trzeciego stopnia w 65,6% przypadków, bloku AV drugiego stopnia w 6,0% przypadków, choroby węzła zatokowego w 12,0% przypadków, migotania/trzepotania przedsionków z wolną czynnością komór ? 5,6%, bloku trójwiązkowego ? 2,8%, asystolii ? 1,6%, wtórnej prewencji NZK ? 5,6% i pierwotnej prewencji NZK ? 1,6%. Operacja wady zastawkowej istotnie zwiększała ryzyko implantacji CIED (operacja jednej zastawki ? RR 5,4; dwóch zastawek ? RR 12,2; trzech zastawek; 21,0; p < 0,0001). CIED implantowano u 14,9% pacjentów po operacji dwóch zastawek i 25,6% osób po operacji trzech zastawek.
W 91% przypadków znany był wynik kontroli CIED po ok. pół roku od zabiegu. W 18% przypadków autorzy stwierdzili, że pacjenci w niewielkim stopniu korzystali z CIED (zdefiniowano jako: osoby z odsetkiem stymulacji przedsionkowej i komorowej < 1%, bez bloku zaawansowanego, z rytmem własnym komór > 40/min).
dr n. med. Łukasz Januszkiewicz
https://academic.oup.com/europace/advance-article/doi/10.1093/europace/euaa241/5934078