Wyniki analizy duńskich rejestrów pokazują istotny spadek występowania interwencji ICD u pacjentów implantowanych w prewencji wtórnej nagłego zgonu sercowego. Autorzy ocenili dane 4587 osób z ICD implantowanym w prewencji wtórnej w latach 2007-2016 w Danii. W trakcie obserwacji trwającej średnio 3,6?2,4 roku 1362 chorych (30%) miało adekwatną interwencję ICD (w tym 16,8% wyładowań) a 350 (7,6%) ? nieadekwatną terapię (4,6% wyładowań). W latach 2007-2016 wykazano istotny spadek zarówno interwencji adekwatnych (z 28,2 do 7,9 na 100 osobolat), jak i nieadekwatnych (z 10,0 do 1,0 na 100 osobolat) (w obu przypadkach p dla trendu < 0,001). W analizie wieloczynnikowej Coxa arytmogenna kardiomiopatia prawej komory wiązała się z najwyższym ryzykiem wystąpienia adekwatnej interwencji ICD (HR 2,45; 95% CI 1,77-3,39; p < 0,0001), podczas gdy pacjenci z kardiomiopatią przerostową cechowali się najniższym ryzykiem interwencji (HR 0,62; 95% CI 0,42-0,93; p = 0,0196) w porównaniu z pacjentami z chorobą niedokrwienną serca.
https://www.jacc.org/doi/10.1016/j.jacep.2020.11.005
dr n. med. Łukasz Januszkiewicz