Autor: dr Łukasz Januszkiewicz
Obecnie coraz częściej implantuje się podskórne kardiowertery-defibrylatory. Biorąc pod uwagę inny sposób detekcji i interpretacji sygnałów sercowych w tych urządzeniach niż w przezżylnych kardiowerterach, istnieje ryzyko występowania przypadków nadczułości.
W prezentowanym jednoośrodkowym badaniu z Bordeaux oceniono pacjentów z podskórnym kardiowerterem-defibrylatorem z nawracającymi epizodami nadczułości, w których niezbędne było usunięcie układu.
Włączono kolejnych 108 pacjentów z implantowanym podskórnym kardiowerterem w ośrodku o trzecim stopniu referencyjności. Oceniono dane kliniczne i z telemonitoringu.
Podskórny kardiowerter-defibrylator został usunięty u sześciu ze 108 chorych (5,6%) z powodu uporczywych przypadków nadczułości: miopotencjałów, załamka P, załamka T, aberracji o morfologii LBBB zależnej od częstości rytmu z podwójnym zliczaniem załamka R, spadku amplitudy załamka R po ablacji VT prowadzącym do detekcji szumu. W sumie u 17 pacjentów (15,7%) opisano przypadki nadczułości: w dziewięciu przypadkach (8,3%) urządzenie co najmniej raz nieadekwatnie naładowało kondensatory bez wyładowania, a u trzech pacjentów (2,8%) kardiowerter dostarczył nieadekwatną terapię wysokoenergetyczną.
Podsumowując, zdaniem autorów nadczułość obserwowana u pacjentów ze wszczepionymi podskórnymi kardiowerterami-defibrylatorami, której nie udaje się skorygować zmianą programowania urządzenia, jest istotnym słabym punktem tych urządzeń, porównywalnym do uszkodzeń elektrod w przezżylnych kardiowerterach.
Oprac. na podstawie Noel A., Ploux S., Bulliard S. i wsp.: Oversensing issues leading to device extraction: when subcutaneous implantable cardioverter defibrillator reached a dead-end. Heart Rhythm 2019 doi: 10.1016/j.hrthm.2019.07.004.
